Љубов која не избледува

Љубов, нешто толку прекрасно. Нешто магично.

Се заљубуваш и веќе си друга личност.

Имаш други приоритети.

И карактерот ти се променил.

Дишиш полека. Чувствуваш мир.

Така ми се случува со тебе.

Те гледам и не можам а да не му се заблагодарам на Бога што те имам.

Не можам а да не ти се заблагодарам што си во мојот живот.

Затоа што правиш се што сум сакала некој да направи за мене.

Затоа што правиш се што посакувам, без да проговорам.

Правиш се и без да се трудиш.

Ти си се што сум сакала.

Ти ми се насмевнуваш, а јас се колнам, тоа е мојата омилена насмевка. Ја обожавам.

Ме допираш, а јас веќе летам.

Среќна сум што те имам.

Сега знам дека моите раце се направени за тебе.

Мојата душа е создадена за твојата.

Тоа е како да кога не создале, ни ставиле два уреди, еден во мене и еден во тебе.

И нашата судбина била да се најдеме.

Да се ​​сакаме до крај.

И извини, но во мојот ум веќе сме маж и жена.

Одрекување од одговорност:

Приказниве се зачинети со многу драма, а ликовите се измислени, затоа што драмата почнува тогаш кога логиката завршува. ☺